Bara svo spurningum se svarad tha sogdu "vinir" hans mèr thetta med tànoglina. En lord almighty, thetta var sko skrytnasta matarbod ever. Vid thurftum ad koma med allt thvì hann greinilega tìmdi ekki ad kaupa neitt. Pastasòsan var ì òmerktri krukku, sem er alltaf mjog grunsamlegt. Thad var pakkakartoflumùs ì adalrètt, sem ad auki var bùin til med ùtrunnu smjori. Eg og Anna sambyliskona skiptumst à ògedsaugngotum allan tìmann, vid vissum ekki hvort vid aettum ad hlaeja eda gràta. Og ìbùdin var eins og hùsid hjà Adams-fjolskyldunnni, trodfullt af alls konar drasli og krukkum og boxum og skrautmunum. Eg var meira ad segja svo sjokkerud ad eg gleymdi ad taka myndir. Svo thurfti èg ad fara ì klukkutìma langa sturtu thegar èg kom heim thvì allt var svo rykugt og gamalt... ojjjj.

Annad skemmtilegt sem kom uppà var ad Anna sat vid hlidina à eldavèlinni svo gaeinn var alltaf ad skipa henni ad athuga hvort vatnid vaeri byrjad ad sjòda, og henda pastanu ùtì og hraera svo ì kartoflumùsinni. Anna vard à endanum hundleid à thessu og sagdi ad hann skyldi gjora svo vel ad gera thetta, hann aetti nù einu sinni heima tharna. Hann leit ì kringum sig à hina karlmennina vid bordid og sagdi svo: "Nùùù nù, kellingin bara ì verkfalli?". Pjùra snilld.

Annars er hinn franski Julien eitthvad òsàttur vid mig thessa dagana. Stormadi ùt frà okkur à laugardagskvoldid skellandi hurdum og èg veit ekki hvad og hvad. Eg var soldid ad hreyta ì hann, get alveg vidurkennt thad. En ekkert sem hann àtti ekki skilid. Hann maetir òbodinn ì oll matarbod og party sem eru haldin OG bydur vinum sìnum med. O nei, thetta lauksùpuètandi bagettugerpi mà sko vera ì fylu fyrir mèr.

Og Charlotta: viltu sjà vortu sem blaedir ùr?